– Albo on. – Tony zmarszczył brwi, skupił się, zachowywał się tak, jakby bał się udzielić

Wariatka posłała O1ivii wściekłe spojrzenie.
Nawet o tym nie myśl, upomniał się, ale nie mógł się powstrzymać i wyobrażał sobie, jak
to udało, bo do Bentza dotarły plotki, że się rozwiedli.
Rozdział 12
Może rzeczywiście, broniąc Bentza, Hayes nie przyjrzał mu się dokładnie, nie zobaczył
Siedział w pokoju z włączonym telewizorem i rozsuniętymi żaluzjami, żeby nie tracić
– Tak, właśnie rozmawiałem z Hayesem. Wysłałem mu wszystko o właścicielce
co najmniej pięć osób żyłoby do dzisiaj. – Zapiął rozporek, podszedł do umywalki. – Zapytaj
– Tak. – Znowu łyk kawy.
– Masz pojecie, która jest godzina?
Boże, jak on ją kochał.
zjawisko.
Całe szczęście, że znalazł w plecaku tę dyskietkę. Włożył ją do laptopa i siedząc w samochodzie, w opuszczonej żwirowni, przejrzał notatki Rebeki. Jak to się stało, że nie
Światło się zmieniło i wizja zniknęła. A może był to tylko wytwór jej wyobraźni...

Krystian, gdy tylko wszedł do swojego pokoju, od razu rzucił się na łóżko. Czuł się
- Co o tym sądzisz?
Na twarzy nastolatka pojawił się szeroki uśmiech. A więc Filip zdradza Adama!
- Edward bardzo kocha dzieci. Działa w organizacji pomagającej upośledzonym i kalekim maluchom. Przez ostatnie pół roku namawiał zarząd muzeum, żeby zgodził się dobudować
- Nie zawsze mamy na to wpływ. Za to w innych kwestiach pozostaje nam wolny wybór. Czy musiałaś użyć mnie do swoich celów?
że to hulaszczy wybryk. Chełpiłem się nim cynicznie, lecz biedna, bezgranicznie mi oddana
- Przychodzę tu tylko na karty. Czy pan gra, wasza wysokość?
nakrył ją Krystian, aby ścinane włosy spadały na podłogę, a nie na ubranie klientki.
płasko na stole, a potem nalała na niego trochę płynu. Kwas błyskawicznie wyżarł dziurę w
- Wobec tego zrób to, o co cię proszę.
- Beznadzieja – jęknął Krystian, bawiąc się słomką. Karol spojrzał na niego kątem
- Pamiętam.
Nachyliła się nad piecem kuchennym z całą kolekcją szpikulców i rożnów, poruszyła
Kula trafiła w kamienną ścianę, wzniecając chmurę pyłu, ona zaś pędziła ku
opiekunem, lecz mylił się, sądząc, że może traktować ją jak rzecz. Groził, że weźmie ją siłą.